Category Archives: ਮਾਂ

ਸੁਰਮੇਦਾਨੀ

13 ਵੀਰਵਾਰ ਜੂਨ 2013

Posted by in ਅਨੂਪ ਬਾਬਰਾ, ਜੀਵਨ/Life, ਦੁਨਿਆਵੀ ਰਿਸ਼ਤੇ, ਮਾਂ, ਯਾਦਾਂ, ਹਾਇਬਨ/Haibun

≈ 2 ਟਿੱਪਣੀਆਂ

“ਚੱਲ ਭੂਆ ਦਾ ਸਮਾਨ ਗੇਸਟ ਰੂਮ ‘ਚ ਰਖ ਦੇ,” ਇਹੀ ਕਹਿ ਕੇ ਭਰਜਾਈ ਨੇ ਮੇਰੇ ਗੱਲ ਲੱਗ ਮਿਲਦੇ ਭਤੀਜੇ ਨੂੰ ਵਾਹਵਾ ਆਹਰੇ ਲਾ ਦਿੱਤਾ, ਜੱਦ ਕਿ ਅਜੇ ਮੈਂ ਰੱਜ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਵੇਖਿਆ ਵੀ ਨਹੀਂ। “ਕਮਾਲ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਹੀ ਮਾਂ ਪਿਓ ਦੇ ਘਰ ਮੈਂ ਮਹਿਮਾਨ ਕੱਦ ਤੋਂ ਹੋ ਗਈ”, ਬੜਾ ਓਪਰਾ ਲੱਗਿਆ ਪਲ ਭਰ ਵਾਸਤੇ, ਪਰ ਕੁਝ ਓਪਚਾਰਿਕ ਗੱਲ ਬਾਤ ਅਤੇ ਚਾਹ ਦੇ ਘੁੱਟਾਂ ਨਾਲ ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਖਾਤੇ ਇਹ ਸਚਾਈ ਹਲਕ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਲਾਹ ਲਈ ਕਿ ਠੀਕ ਹੀ ਤਾਂ ਕਿਹਾ ਹੈ ਭਾਬੀ ਨੇ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਹਫਤਾ ਦੱਸ ਦਿਨ ਰਹਿ ਕੇ ਵਾਪਸ ਤੁਰ ਜਾਣਾ ਹੈ। ਸੱਤਾਂ ਵਰਿਆਂ ਬਾਦ ਮੈਂ ਪੇਕੇ ਆਈ, ਸਭ ਕੁਝ ਬਦਲ ਗਿਆ ਸੀ, ਮੇਰੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਹੁਣ ਘਰ ਦੇ ਹਰ ਖੁੰਜੇ ‘ਚ ਨਹੀਂ ਖਿੱਲਰੀਆਂ ਪਈਆਂ, ਨਾਂ ਹੀ ਮੇਰੀ ਦੱਸਵੀਂ ਜਮਾਤ ਦੀ ਅਵਾਰਡ ਲੈਂਦੀ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਬੈਠਕ ਦਿਸੇ, ਜੱਦ ਮੈਂ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿਚ ਰਾਜਸੀ ਪੱਧਰ ਤੇ ਪਹਿਲੇ ਦਰਜੇ ‘ਤੇ ਆਈ ਸਾਂ, ਜੋ ਅਸਲ ਵਿਚ ਮੇਰੇ ਸਵਰਗਵਾਸੀ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦੀ ਅਣਥੱਕ ਮਹਿਨਤ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਸੀ, ਬਹੁਤ ਵਾਹ ਲਾਉਂਦੇ ਰਹੇ ਮੇਰੀ ਪੜਾਈ ਲਿਖਾਈ ‘ਤੇ। ਸਾਨੂੰ ਤਿੰਨਾ ਭੈਣ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਮਾਂ ਬਾਪ ਬਣ ਕੇ ਹੀ ਪਾਲਿਆ ਸੀ ਉਹਨਾਂ ਨੇ…

ਮਾਂ ਤਾਂ ਵਿਚਾਰੀ ਕਦੀਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਜਿਆਦਾ ਹੀ ਕਾਹਲੀ ਕਰ ਗਈ, ਜੇ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਹਥ੍ਹੋੰ ਮੋਈ ਮੱਖੀ ਨੂੰ ਵੀ ਸਾਂਭ ਸਾਂਭ ਰਖਦੀ! ਹਾਂ ਪਰ ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਬਹੁਤ ਸਨ! ਉਸਦੇ ਤੁਰ ਜਾਨ ਮਗਰੋਂ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਟੋਹ ਕੇ ਹੀ ਉਸਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਕੇ ਜਿਓਣਾ ਮੈਂ ਨਿੱਕੀ ਉਮਰੇ ਸਿਖ ਲਿਆ। ਅੱਜ ਨਜਰ ਮਾਰ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਘਰ ਵਿਚ ਮਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਇੱਕ ਵੀ ਵਸਤ ਨਾਂ ਦਿਖੀ, ਸਿਵਾਏ ਇੱਕ ਸ਼ਾਲ, ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਪਿੱਤਲ ਦੀ ਪਰਾਤ, ਇੱਕ ਵੇਲਣਾ ਤੇ ਵਰਿਆਂ ਪੁਰਾਣੀ ਉਸਦੀ ਸੁਰਮੇਦਾਨੀ। ਦਿਲ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਘਰ ਨੂੰ ਇਹਨਾ ਵਸਤਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਖਾਸੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਮੌਕਾ ਲੱਗਦਿਆਂ ਹੀ ਵੀਰ ‘ਤੇ ਭਾਬੀ ਅੱਗੇ ਫਰਮਾਇਸ਼ ਰਖ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਜੇ ਬੁਰਾ ਨਾਂ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਲੈ ਜਾਵਾਂ ਇਹ ਸਭ ਆਪਨੇ ਨਾਲ। “ਜੀ ਸਦਕੇ”… ਬੱਸ ਮੈਂ ਇੰਨਾਂ ਹੀ ਸੁਣਿਆ, ਜਾਂ ਸੁਣਨਾ ਚਾਹਿਆ! “ਭਲਾ ਤੂੰ ਕੀ ਕਰਨੀਆਂ ਇਹ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ ਸੁਖ੍ਹ ਨਾਲ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੀ ਬਹੁਤ ਕਿਰਪਾ”… ਇਹ ਸਭ ਮੈਂ ਸੁਣ ਕੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੁਣਿਆ। ਝੱਟ ਅਟੈਚੀ ਵਿਚ ਸਾਂਭ ਲਈਆਂ! ਮਾਂ ਦੀ ਨਿੱਕ ਸੁੱਕ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਤੁਰ ਪਈ… ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਮਾਂ ਆਪ ਹੀ ਨਾਲ ਹੋਵੇ। ਵਾਪਸੀ ਵੇਲੇ ਜਹਾਜ ਚੜਦਿਆਂ ਵੀ ਸੋਚ ਮਾਂ ਦੀ ਨਿੱਕ ਸੁੱਕ ਵਿਚ ਹੀ ਰਹੀ। ਆਪ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਪੇਕਿਓਂ ਮੈਨੂੰ ਵਾਪਸ ਤੋਰਨ ਲੱਗੀ ਕਈ ਮਿਰਚਾਂ ਵਾਰਦੀ, ਕਈ ਓਪਚਾਰ ਤੇ ਲਾਡ ਕਰਦੀ, ਖੈਰ ਕੋਈ ਨਾਂ! ਸੋਚ ਲਿਆ ਕਿ ਕਨੇਡਾ ਵਾਪਿਸ ਜਾ ਕੇ ਹੁਣ ਤੋਂ ਮਾਂ ਦੀ ਪਰਾਤ ਵਿਚ ਹੀ ਆਟਾ ਗੁਣਾਂਗੀ, ਨਵੇਂ ਸਿਰਿਓਂ ਦਿਲ ਕੀਤਾ ਕਿ ਮਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਸੂਰਮਾ ਪਾਇਆ ਕਰਾਂਗੀ… ਧੁਰ ਅਸਮਾਨੋ ਦੇਖ ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਉਤਰੇਗੀ ਜਰੂਰ! ਜਹਾਜ ਦੀ ਤਾਕੀ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਜਰ ਮਾਰੀ, ਕਾਲੇ ਸਿਆਹ ਬੱਦਲ ਹੀ ਬੱਦਲ, ਸ਼ਾਇਦ ਵਰਣ ਨੂੰ ਭਾਲਦੇ ਨੇ…

ਬਦਲਵਾਈ . . .
ਜੰਗਾਲੀ ਸੁਰਮੇਦਾਨੀ ‘ਤੇ ਮਾਂ ਦੀਆਂ
ਉਂਗਲਾਂ ਦੀ ਝਾਲ

ਅਨੂਪ ਬਾਬਰਾ

ਪਿੰਨੀਆਂ

06 ਐਤਵਾਰ ਜਨ. 2013

Posted by in ਜੀਵਨ/Life, ਪਰਵਾਸ, ਮਾਂ, ਯਾਦਾਂ, ਸਤਵਿੰਦਰ ਗਿੱਲ, ਸਿਆਲ/Winter, ਸੁਆਦ ਬਿੰਬ (Gustatory-Taste)

≈ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ

ਬਰਫੀਲਾ ਮੌਸਮ
ਪ੍ਰਦੇਸ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ ਕਰੇ ਯਾਦ
ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਪਿੰਨੀਆਂ

ਸਤਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਗਿੱਲ

ਚੱਪਲਾਂ

05 ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਜਨ. 2013

Posted by in ਜੀਵਨ/Life, ਦੀਪੀ ਸੈਰ, ਦ੍ਰਿਸ਼ਟ ਬਿੰਬ (Visual-Seeing), ਮਾਂ, ਯਾਦਾਂ, ਸ਼ਰਵਣ ਬਿੰਬ (Auditory-Listening)

≈ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ

ਦੂਰ ਦੁਮੇਲ ~
ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਘਿਸਰਦੀਆ ਚੱਪਲਾਂ ਨਾਲ
ਡੰਗੋਰੀ ਦੀ ਟਿਕ ਟਿਕ

ਦੀਪੀ ਸੈਰ

ਮਾਂ

26 ਐਤਵਾਰ ਅਗ. 2012

Posted by in ਕੁਦਰਤ/Nature, ਜੀਵਨ/Life, ਪਰਛਾਵਾਂ, ਬਲਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ, ਮਾਂ

≈ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ

ਮਾਂ ਹਾਰਟ ਦੇ ਮਰੀਜ ਹੋਣ ਕਾਰਣ ਬੀਮਾਰ ਰਹਿੰਦੇ ਹੈ ਅਕਸਰ ਖਾਂਸੀ ਵੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ…ਘਰ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਚ ਦੋ ਰੁੱਖ ਸੀ ਜਿਆਦਾ ਤਾਂ ਨੀ ਫਿਰ ਵੀ ਛਾਂ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਇਸ ਵਾਰ ਘਰ ਗਿਆ ਦੇਖਿਆ ਇਕ ਰੁੱਖ ਨਹੀ ਸੀ ..

ਦੇਖ ਰਿਹਾ
ਖੰਘਦੀ ਮਾਂ
ਘਟਦੀ ਛਾਂ

ਬਲਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ

27 ਸ਼ੁੱਕਰਵਾਰ ਜੁਲਾ. 2012

Posted by in ਅਮਰਜੀਤ ਸਾਥੀ, ਕੁਦਰਤ/Nature, ਜੀਵ-ਜੰਤ, ਮਾਂ

≈ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ

ਕੁਝ ਦਿਨ ਹੋਏ ਘਰ ਦੇ ਪਿਛਵਾੜੇ (backyard) ਵਿਚ ਸਾਹੀ ਨੇ ਤਿੰਨ ਬੱਚੇ (bunny) ਦਿੱਤੇ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਚਾਨਕ ਵੇਖ, ਫੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਦੇਂਦੀ, ਸੁਰਿੰਦਰ (ਮੇਰੀ ਜੀਵਨ ਸਾਥਣ) ਪਹਿਲਾਂ ਤਰਭਕੀ ਫਿਰ ਗਦ-ਗਦ ਹੋ ਗਈ। ਸਾਹੀ ਸਵੇਰੇ ਸ਼ਾਮ ਲੁਕਦੀ ਛਿਪਦੀ ਅਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਉਂਦੀ। ਕੱਲ੍ਹ ਸ਼ਾਮ ਸੁਰਿੰਦਰ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਚੁਪਕੇ ਜੇ ਆ ਕੇ ਕਿਹਾ “ਆਓ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੁਝ ਵਿਖਾਵਾਂ।” ਪਿਛਵਾੜੇ ਵਿਚ ਸਾਹੀ ਅਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦੁੱਧ ਚੁੰਘਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਸੁਰਿੰਦਰ ਨੇ ਕੁਝ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਸ ਦੀਆਂ ਸਿਲ੍ਹੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਲ ਵੇਖਿਆ।


ਸਹੀ ਚੁੰਘਾਵੇ ਦੁੱਧ –
ਛਾਤੀ ‘ਤੇ ਹੱਥ ਧਰਕੇ ਉਸਨੇ 
ਕਿਹਾ ‘ਹਾਏ ਮਮਤਾ’

ਅਮਰਜੀਤ ਸਾਥੀ

ਦਸਤਾਨੇ

28 ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਅਪ੍ਰੈ. 2012

Posted by in ਜਗਜੀਤ ਸੰਧੂ, ਬਚਪਨ, ਬਸਤਰ, ਮਾਂ

≈ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ

ਮਾਂ ਸਾਂਭੇ ਸਲ਼ਾਈਆਂ 
ਆਹਾ! ਨਵੇਂ ਦਸਤਾਨੇ
ਉਣੇ ਵੀ ਗਏ

माँ ने संभाल दीं सिलाईयां 
अहा! नए दस्ताने 
बुन भी दिए 

mom puts away needles
Aha! new gloves 
knit already

ਜਗਜੀਤ ਸੰਧੂ

ਚਾਰ ਹਾਇਕੂ

05 ਵੀਰਵਾਰ ਜਨ. 2012

Posted by in ਜੀਵਨ/Life, ਨਸ਼ੇ, ਪੰਜਾਬ/Punjab, ਬਾਪੂ, ਮਾਂ, ਸੰਜੇ ਸਨਨ

≈ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ

ਚੜ੍ਹਿਆ ਨਵਾਂ ਸਾਲ 
ਫੁੱਟਪਾਥ ਤੇ ਰਾਤ ਗੁਜਾਰੀ 
ਉੱਠਿਆ ਫਟੇ ਹਾਲ 

ਹੱਥ ਰਾਸ਼ਨ ਦੀ ਲਿਸਟ 
ਠੇਕੇ ਖਲੋ ਕੇ ਪੁੱਛ ਰਿਹਾ 
“ਰੇਟ ਟੁੱਟੇ ਜਾਂ ਨਹੀ” 

ਸਵੇਰੇ ਸਾਝਰੇ 
ਬਾਪੂ ਪੈਲੀਆਂ ਵੱਲ 
ਪੁੱਤ ਟਿਊਸ਼ਨ

ਪੁੱਤ ਚੜ੍ਹਿਆ ਤਾਪ 
ਡਾਕਟਰ ਨੂੰ ਵਖਾਵੇ ਨਾ 
ਬੈਠੀ ਕਰੇ ਜਾਪੁ

ਸੰਜੇ ਸਨਨ