Category Archives: ਵਰਖਾ

ਕਿਣ ਮਿਣ

16 ਸੋਮਵਾਰ ਸਤੰ. 2013

Posted by in ਕੁਦਰਤ/Nature, ਬਰਖਾ/Rainy Season, ਰੁੱਤਾਂ/Seasons, ਵਰਖਾ

≈ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ

ਭਾਦੋਂ ਦੀ ਕਿਣ-ਮਿਣ –
ਵਿਧਵਾ ਦੇ ਹਟਕੋਰਿਆਂ ‘ਚ 
ਵਰਖਾ ਦੀ ਰੁਣ-ਝੁਣ 

ਸੰਜੇ ਸਨਨ

ਪੀਂਘ

17 ਬੁੱਧਵਾਰ ਜੁਲਾ. 2013

Posted by in ਕੁਦਰਤ/Nature, ਛੋਹ ਬਿੰਬ (Kinaesthetic/touch), ਜ਼ਿੱਮੀ ਭੁੱਲਰ, ਦ੍ਰਿਸ਼ਟ ਬਿੰਬ (Visual-Seeing), ਬਰਖਾ/Rainy Season, ਵਰਖਾ, ਸ਼ਰਵਣ ਬਿੰਬ (Auditory-Listening)

≈ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ

ਸਾਓੁਣ ਮਹਿਨਾ –
ਪੀਂਘ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਚੜ੍ਹਾਣ ਨਾਲ
ਪਿੱਪਲ ਤੋਂ ਵਰ੍ਹੀਆ ਕਣੀਆਂ…

ਜ਼ਿੱਮੀ ਭੁੱਲਰ

ਮੀਂਹ

13 ਵੀਰਵਾਰ ਜੂਨ 2013

Posted by in ਦ੍ਰਿਸ਼ਟ ਬਿੰਬ (Visual-Seeing), ਬਰਖਾ/Rainy Season, ਵਰਖਾ, ਸ਼ਰਵਣ ਬਿੰਬ (Auditory-Listening), ਹਰਲੀਨ ਸੋਨਾ

≈ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ

ਇਸ ਨੂੰ ਦੋਹਾਂ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾ਼ ਲਿਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ:

ਤੁਪਕਾ – ਤੁਪਕਾ 

ਸਹਿਜੇ ਹੀ ਦਰਿਆ ਚ ਰਲਿਆ

ਮੀਂਹ ਦਾ ਸ਼ੋਰ

ਜਾਂ
ਮੀਂਹ ਦਾ ਸ਼ੋਰ 

ਸਹਿਜੇ ਹੀ ਦਰਿਆ ਚ ਰਲਿਆ 

ਤੁਪਕਾ – ਤੁਪਕਾ

ਹਰਲੀਨ ਸੋਨਾ

 

ਕੂਕ

13 ਵੀਰਵਾਰ ਜੂਨ 2013

Posted by in ਛੋਹ ਬਿੰਬ (Kinaesthetic/touch), ਦਵਿੰਦਰ ਕੌਰ, ਦ੍ਰਿਸ਼ਟ ਬਿੰਬ (Visual-Seeing), ਪੰਛੀ, ਪੰਜਾਬ/Punjab, ਬਰਖਾ/Rainy Season, ਵਰਖਾ, ਸ਼ਰਵਣ ਬਿੰਬ (Auditory-Listening)

≈ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ

ਤੇਜ ਬਰਸਾਤ …
ਪੌਣਾਂ ਵਿੱਚ ਘੁਲ ਗਈ
ਕੋਇਲ ਦੀ ਕੁਕ

ਦਵਿੰਦਰ ਕੌਰ

ਕਿਸ਼ਤੀ

09 ਐਤਵਾਰ ਸਤੰ. 2012

Posted by in ਕੁਦਰਤ/Nature, ਜੀਵਨ/Life, ਧੀ, ਮਨਦੀਪ ਮਾਨ, ਵਰਖਾ

≈ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ

ਮੇਰੀ ਇਕ ਆਦਤ ਹੈ ਕੀ ਮੈ ਦੁਪਿਹਰ ਦੀ ਰੋਟੀ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਹੀ ਖਾਂਦਾ ਹਾਂ ਕਿਓਂ ਕੀ ਸਵੇਰੇ ਬਚੇ ਜਲਦੀ ਸਕੂਲ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਣ ਉਸ ਵਕ਼ਤ ਮੈ ਸੁਤਾ ਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਤੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਮੈ ਜਦੋ ਘਰ ਆਵਾਂ ਤਾ ਬਚੇ ਸੁਤੇ ਹੁੰਦੇ ਹਣ ਤੇ ਇਸ ਕਰਕੇ ਮੇਰੀ ਪੂਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕੀ ਦੁਪਿਹਰ ਦਾ ਖਾਨਾ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਇਕਠੇ ਖਾਈਏ ਤੇ ਇਸ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਵੀ ਵਧਦਾ ਹੈ ਤੇ ਬਚਿਆਂ ਨਾਲ ਹੱਸੀ ਮਜ਼ਾਕ ਵੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ- ਖੈਰ ਅਜ ਜਦੋਂ ਮੈ ਦੁਪਿਹਰੀ ਖਾਣਾ ਖਾਨ ਵਾਸਤੇ ਘਰ ਆਇਆ ਤਾ ਮੇਰੀ ਬੇਟੀ ਨੇ ਬੜੀ ਉਤਸੁਕਤਾ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਵਲ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਕੋਮਲ ਹਥਾ ਵਿਚ ਕੁਝ ਕਾਗਜ ਦੀਆਂ ਸ਼ੀਟਾਂ ਵੀ ਸਨ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਨੂੰ ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਬੁਲਾਈ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਜਫੀ ਪਾ ਕੇ ਬੋਲੀ ਪਾਪਾ ਪਾਪਾ ਅਜ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਬੜਾ ਮਜਾ ਆਇਆ ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਮੀਂਹ ਪੈਂਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਅੱਸੀ ਸਾਰੇ ਬਚੇ ਮੀਂਹ ਵਿਚ ਖੇਡਦੇ ਰਹੇ ਪਰ ਪਾਪਾ ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਅੱਸੀ ਵਾਪਿਸ ਆ ਰਹੇ ਸੀ ਤਾਂ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਕੁਝ ਸੜਕ ਤੇ ਖੜੇ ਬਚੇ ਮੀਂਹ ਦੇ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਕਾਗਜ ਦੇ ਜਹਾਜ ਬਣਾ ਕੇ ਚਲਾ ਰਹੇ ਸਨ ਮੈ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਦਸਿਆ ਤਾਂ ਓਹਨਾ ਨੇ ਕੇਹਾ ਕੀ ਤੇਰੇ ਪਾਪਾ ਨੂੰ ਵੀ ਕਾਗਜ ਦੇ ਜਹਾਜ ਬਣਾਉਣੇ ਆਉਂਦੇ ਹਣ -ਪਾਪਾ ਪਾਪਾ ਪਲੀਜ਼ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਕਾਗਜ ਦੀ ਕਿਸ਼ਤੀ ਬਣਾ ਕੇ ਦੇਵੋ ਨਾਂ ਮੇਰੀ ਬੇਟੀ ਦੇ ਏਨਾ ਕਹਿਣ ਤੇ ਮੈ ਉਸ ਨੂੰ ਜਹਾਜ ਬਣਾ ਕੇ ਦੇਣ ਲਗਾ ਤਾ ਏਨੇ ਨੂੰ ਪਤਨੀ ਨੇ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਝਿੜਕਿਆ ਕੀ ਪਹਿਲਾਂ ਖਾਣਾ ਤਾਂ ਖਾ ਲਵੋ ਫੇਰ ਜੋ ਮਰਜੀ ਕਰਨਾ ਇਸ ਝਿੜਕ ਤੋ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਬਚੇ ਵੀ ਡਰਦੇ ਹਣ ਸੋ ਅੱਸੀ ਰੋਟੀ ਵਲ ਨੂੰ ਹੋ ਗਏ ਤੇ ਰੋਟੀ ਮੈਂ ਬੇਟੀ ਦੇ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਣ ਤੇ ਜਲਦੀ ਜਲਦੀ ਖਾਧੀ ਤੇ ਵੇਹਲੇ ਹੋ ਕੇ ਮੈ ਉਸ ਨੂੰ ਕਾਗਜ ਦੀ ਕਿਸ਼ਤੀ ਬਣਾ ਕੇ ਦਿਤੀ ਤੇ ਓਹ ਬੜੀ ਹੀ ਚਾਵਾਂ ਨਾਲ ਕਾਗਜ ਦੀਆਂ ਬਣੀਆਂ ਕਿਸ਼ਤੀਆਂ ਲੈ ਕੇ ਥਲੇ ਬਰਾਂਡੇ ਵਿਚ ਖੜੇ ਮੀਂਹ ਦੇ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਚਲਾਉਣ ਵਾਸਤੇ ਚਲੀ ਗਈ –ਤੇ ਜਦੋ ਉਸਨੇ ਬੇੜੀ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਤੋਰੀ ਤੇ ਉਸ ਤਰਦੀ ਹੋਈ ਕਿਸ਼ਤੀ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਤਰਦਾ ਦੇਖ ਕੇ ਉਸਦੀਆ ਅਖਾਂ ਵਿਚ ਚਮਕ ਆ ਗਈ ਤੇ ਮੈ ਉਸਦੀਆ ਅਖਾਂ ਦੀ ਚਮਕ ਦੇਖ ਕੇ ਇੰਝ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਤਰਾ ਮੈ ਸਚੀ ਮੁਚੀ ਦਾ ਜਹਾਜ਼ ਬਣਾ ਦਿਤਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਓਹ ਜਹਾਜ਼ ਕਿਸੇ ਡੂੰਘੇ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿਚ ਚਲ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ ——————

ਰੁਕਿਆ ਮੀਂਹ 
ਬੇਟੀ ਮੀਂਹ ਦੇ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਚਲਾਵੇ 
ਕਾਗਜ ਦੀ ਕਿਸ਼ਤੀ

ਮਨਦੀਪ ਮਾਨ

ਖੁਸ਼ਬੋਈ

09 ਐਤਵਾਰ ਸਤੰ. 2012

Posted by in ਕੁਦਰਤ/Nature, ਖੁਸਬੋ/smell, ਵਰਖਾ, ਸੁਰਮੀਤ ਮਾਵੀ

≈ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ

ਸਕੂਲ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਚ ਗਰਮੀਆਂ ਦੀਆਂ ਛੁੱਟੀਆਂ ‘ਚ ਨਾਨਕੇ ਫੇਰੀ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਅੱਜ ਵੀ ਚੇਤਿਆਂ ‘ਚ ਓਵੇਂ ਦੇ ਓਵੇਂ ਪਏ ਨੇ… ਨਾਨਾਜੀ ਫੌਜ ‘ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਦੌਰਾਨ ਕਈ ਸਾਲ ਮਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਚ ਰਹੇ, ਰਿਟਾਇਰਮੈਂਟ ਤਕ… ਮਗਰੋਂ ਓਥੇ ਹੀ ਵਸ ਗਏ ਸਨ… ਕੋਰੀ ਅਨਪੜ੍ਹ, ਸਿਧੀ ਸਾਦੀ ਦੁਆਬਣ ਨਾਨੀ ਅਧਿਓਂ ਵਧ ਉਮਰ ਓਥੇ ਰਹਿ ਕੇ ਵੀ ਹਿੰਦੀ ਬੋਲਣੀ ਨਾ ਸਿਖੀ… ਓਹਦੇ ‘ਯਹਾਂ’ ਨੂੰ ‘ਹੀਆਂ’ ਤੇ ਵਹਾਂ ਨੂੰ ‘ਹੁਆਂ’ ਕਹਿਣ ਤੇ ਅਸੀਂ ਮੁਸ਼ਕੜੀਏਂ ਹੱਸਣਾ… ਸੁੱਚਮ ਦਾ ਬੜਾ ਖਿਆਲ ਰਖਦੀ… ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਘੜੇ ਚੋਂ ਪਾਣੀ ਲੈਕੇ ਓਥੇ ਹੀ ਖੜ੍ਹਾ ਪੀਣ ਲਗਦਾ ਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਉਹ ਗੁੱਸੇ ਚ ਭਰ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਭੱਜ ਕੇ ਪੈਂਦੀ… “ਦਾਦੇ ਮਘਾਉਣੇ” ਉਹਦੀ ਮਨਪਸੰਦ ਗਾਹਲ, ਤੇ ਇਹ ਸੁਣਨ ਲਈ ਨਾਨੀ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਬਹਾਨੇ ਖਿਝਾਉਣਾ ਮੇਰੀ ਮਨਪਸੰਦ ਖੁਰਾਫਾਤ… ਪਰ ਦਿਨ ਭਰ ਦੀਆਂ ਸ਼ਰਾਰਤਾਂ ਤੋਂ ਥੱਕ ਕੇ ਜਦ ਮੈਂ ਨਾਨੀ ਕੋਲ ਆਉਣਾ ਤੇ ਉਹਨੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਾਲਜੇ ਨਾਲ ਲਾ ਕੇ ਮੇਰੀਆਂ ਦਿਨ ਦੀਆਂ ਸ਼ਰਾਰਤਾਂ ‘ਤੇ ਹੱਸਣਾ ਤਾਂ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਦੁਨੀਆ ਚ ਇਹਤੋਂ ਸੁਹਣੀ ਨਾਨੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਹੋ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ… ਮੈਂ ਵੀ ਹੱਸ ਪੈਣਾ… ਉਹਦੀ ਫ੍ਰੇਮ ਚ ਜੜੀ ਫੋਟੋ ਹੱਸਦੀ ਤਾਂ ਭਾਵੇਂ ਨਹੀਂ ਹੈ ਲੇਕਿਨ ਜਦੋਂ ਵੀ ਉਹ ਫੋਟੋ ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਨਾਨੀ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਓਵੇਂ ਹੀ ਜਿਉਂਦਾ ਜਾਗਦਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ…

ਨਿੱਕੀ ਨਿੱਕੀ ਕਣੀ –
ਨਾਨੀ ਦੇ ਖਿੜੇ ਚਿਹਰੇ ਦੁਆਲੇ
ਚੰਦਨ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੋਈ

ਸੁਰਮੀਤ ਮਾਵੀ

ਆਮਲੇ

08 ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਸਤੰ. 2012

Posted by in ਕੁਦਰਤ/Nature, ਜੀਵਨ/Life, ਬਿਰਖ, ਮਾਪੇ, ਰੋਜ਼ੀ ਮਾਨ, ਵਰਖਾ

≈ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ

ਬਰਖਾ ਰੁੱਤੇ ਸੈਰ –
ਪਿਤਾਜੀ ਵਖਾਉਣ ਖੂੰਡੀ ਨਾਲ 
ਆਮਲੇ ਦਾ ਨਿੱਕਾ ਬੂਟਾ

a walk in monsoon –
father points at the young amla tree
with his first walking stick

ਰੋਜ਼ੀ ਮਾਨ

ਦਲਵੀਰ ਗਿੱਲ ਦੇ 50 ਹਾਇਕੂ

02 ਐਤਵਾਰ ਸਤੰ. 2012

Posted by in ਅਕਾਸ/ਅੰਬਰ/ਅਸਮਾਨ, ਕੁਦਰਤ/Nature, ਜੀਵਨ/Life, ਦਲਵੀਰ ਗਿੱਲ, ਧਰਮ/Religion, ਪਹਾੜ, ਪਾਣੀ, ਬੱਦਲ਼, ਵਰਖਾ

≈ 2 ਟਿੱਪਣੀਆਂ

1.
ਲੁੱਕਣ-ਮੀਟੀ
ਖੇਡਦੇ ਚੰਨ ਤੇ ਮੈਂ
ਬੱਦਲਾਂ ਦਾ ਓਹਲਾ
2.
ਅੰਬਰ ਪਾਟਾ
ਢੱਠਾ ਮੀਂਹ
ਮੈਂ ਨਾ ਛੱਤਰੀ ਤਾਣੀ

3.
ਦਸੰਬਰ ਇਕੱਤੀ
ਇੱਕ ਜਨਵਰੀ
ਬਾਹਰ ਓਹੀ ਬਰਫਬਾਰੀ 
4.
ਮੇਰਾ ਮੇਰਾ ਆਖਦੇ
ਲੜਨ ਫਰੋਲਣ
ਗੰਦ ਦਾ ਢੇਰ 
5.
ਹਵਾਈ-ਚੁੰਮਣ
ਬੇਟੀ ਸੁੱਟਿਆ
ਤਪਦਾ ਮੱਥਾ ਸ਼ੀਤਲ 
6.
ਅਧਿਆਪਕ ਚੀਖੇ
ਮੁੱਠੀ ਮੇਜ਼ ‘ਤੇ ਮਾਰ
“ਸ਼ਾਂਤੀ ਰੱਖੋ” 
7.
ਸਿਰ ਮਾਰੇ ਨਾਂਹ
ਮੂਹੋਂ ਕਹੇ ਹਾਂ
ਜਾਤਿ ਮਾਣੁਖ
8.
ਕਲ ਸੀ ਸੁੱਕਾ
ਅੱਜ ਭਰ ਵਗਦਾ
ਬਰਸਾਤੀ ਨਾਲ਼ਾ
9.
ਮਿਲਣਾ ਓਸ ਦਾ
ਤੱਪਦੇ ਸਾਉਣ ‘ਚ
ਪਹਿਲਾ ਮੀਂਹ 
10.
ਅੱਸੂ ਮਾਹ ਦੇ
ਦਿਨ ਰਾਤ ਜਿਹਾ
ਮਨ-ਤਨ ਦਾ ਅੰਤਰ
11.
ਅੱਧ ਢਿਹਾ, ਕਿ
ਅੱਧ ਬਣਿਆ ਸੀ
ਖੰਡ੍ਹਰ ਅੱਜ ਦਿਖਦਾ
12.
ਤਿੰਨ ਪੰਕਤੀਆਂ
ਲਿਖ-ਕੱਟ ਭਰਿਆ
ਕਾਗ਼ਜ਼ ਅਜੇ ਵੀ ਸੱਖਣਾ
13.
ਤਾਈ ਦੀ ਭੱਠੀ
ਖਿੱਲਾਂ ਬਣਾਵੇ
ਪਟਾਕ ਪਟਾਕ
14.
ਈਸਰ ਆਵੇ
ਮੱਚੇ ਦਲਿੱਦ੍ਰ ਤਿੱਲ ਤਿੱਲ
ਲੋਹੜੀ ਦੀ ਧੂਣੀ
15.
ਬੋਹੜ ਦਾ ਇਕ ਟ੍ਹਾਣ
ਚੜ੍ਹ ਸੁੱਤਾ ਅੱਧ ਅਸਮਾਨ
ਮੇਰੇ ਜਿਹਾ ਕੌਣ
16.
ਚੱਲੇ ਘੁਲਾੜੀ
ਗੁੜ ਬਣਦਾ
ਨਾਸਾਂ ਹੋਈਆਂ ਜੀਭ
17.
ਇਹ ਮੰਡਲ ਕੈਸਾ
ਧਰਤ ਦਿਸੇ
ਇੱਕ ਨੀਲਾ ਆਂਡਾ
18.
ਪਾਉਂਦੀ ਸੰਮੀ ਪੀਲੀ ਸਰੋਂ
ਕਣਕ ਸੁਨਿਹਰੀ ਨੱਚਦੀ
ਵੈਸਾਖ ਮੇਰਾ ਸੋਨਾ
19.
ਸਰ੍ਹੋਂ ਪਾਉਂਦੀ ਸੰਮੀ
ਵੈਸਾਖ ਆਇਆ
ਕਣਕਾਂ ਨੱਚਦੀਆਂ
20.
ਸਰ੍ਹੋਂ ਪੀਲੀ
ਸੁਨਿਹਰੀ ਕਣਕਾਂ
ਵੈਸਾਖ ਸੋਨੇ ਦਾ
21.
ਕਾਲੀਆਂ ਰਾਤਾਂ
ਚਿੱਟੀਆਂ ਚਾਦਰਾਂ
ਸੌਣਾ ਕੋਠੇ ਚੜ੍ਹਕੇ 
22.
ਅੰਗ ਮਿਲਦੇ
ਸਾਹ ਘੁਲਦੇ
ਬਹਿਸ਼ਤ ਸਤੋਰੀ
23.
ਬਰਫ਼ੀਲੀ ਚੋਟੀ
ਸੂਰਜ ਚਮਕੇ
ਨਾਦ ਇਕ ਅਨਹਦ
24.
ਗਿੱਧਾ ਮੱਚਦਾ
ਅੰਦਰ ਮੇਰੇ
ਇਕ ਹੱਥ ਦੀ ਤਾੜੀ ਦਾ
25.
ਗੀਤ ਗ਼ਮੀ ਦਾ
ਨਾਲ ਸ਼ੋਰ ਢੋਲੀ ਦਾ
ਡਮ-ਡਮ ਲਕ ਲਕ
26.
ਜੇਠ ਮਹੀਨਾ
ਸਿਖ਼ਰ ਦੁਪਿਹਰਾ ਉੱਤੋਂ
ਲਾਲ ਸੂਟ ਉਸ ਪਾਇਆ
27.
ਪਹਾੜੀ ਸੁਰੀਲੀ
ਦੂਰ ਝਰਨਾ
ਗੂੰਜਦਾ ਨਿਸ਼ਬਦ 
28.
ਗਿੱਧਾ ਮੱਚਦਾ
ਅੰਦਰ ਮੇਰੇ,
ਇਕ ਹੱਥ ਦੀ ਤਾੜੀ ਦਾ 
29.
ਟਿਕੀ ਦੁਪਹਿਰ
ਭਾਦੋਂ ਟਾਟਵੀਂ
ਬੀਂਡਾ ਕਰੇ ਟੀਂ ਟੀਂ 
30.
ਲਾਵਾ ਮੱਲੇ ਸਮੁੰਦਰ, ਕਦੇ
ਸਾਗਰ ਧਰਤੀ ਖਾਵੇ
ਤੇਰੇ ਮੇਰੇ ਮਿਲਣ ਦਾ ਪਲ 
31.
ਸਹਾਰਾ ਜਾਂ ਬੇਕਾਰ
ਹੂੰਗਰ ਬੀਮਾਰ ਦੀ ,
ਹੂੰਗਾਂ ਤੇ ਸੋਚਾਂ
32.
ਬੁਝ ਵੀ ਜਾਂਦੀ
ਨਿੱਘ ਨਾਹ ਜਾਂਦਾ
ਪੋਹ ਦੀ ਧੂਣੀ 
33.
ਧੂੰਆਂ ਬਹੁਤਾ
ਸੇਕ ਘੱਟ
ਗਿੱਲੀਆਂ ਪਾਥੀਆਂ
34.
ਬਹਾਰ ਅੰਦਰਲੀ
ਪ੍ਰਗਟ ਬਾਹਰ
ਉਹ ਕਹੁ ਹਾਇਕੂ
35.
ਉੱਬਲ਼ਦੇ ਤੇਲ ਦਾ
ਤਾਪਮਾਨ ਬੋਲੇ
ਪਾਣੀ ਦਾ ਛਿੱਟਾ ਛੂੰ…
36.
ਗੁਰੂ ਦਾ ਮੁੱਖ
ਨੋਕ ਖੰਜਰ ਦੀ
ਅਰਦਾਸ ਵੇਲੇ
37.
ਚਿੱਤ ਮੇਰਾ
ਅਗਰਬੱਤੀ ਦਾ ਧੂੰਆਂ
ਉੱਪਰ ਉੱਠਣ ਦੋਵੇਂ
38.
ਕਿੱਕਰ ‘ਚ ਫਸਿਆ
ਪਲਾਸਟਿਕੀ ਲਫਾਫ਼ਾ
ਫੜਕੇ ਫ਼ੜਕ-ਫ਼ੜ
39.
ਜੇਠ ਦੁਪਿਹਰਾ
ਲਾਲ ਸੂਟ ਭਿੱਜਾ
ਚੋਵੇ ਮੁੜਕਾ ਤਿੱਪ ਤਿੱਪ
40.
ਜੇਠ ਦੁਪਿਹਰਾ
ਪਿੰਡਿਓਂ ਵਗੇ ਪਸੀਨਾ
ਚੇਹਰੇ ਤੋਂ ਮੇਕਅੱਪ
41.
ਉਹ ਧਾਹ ਮਿਲਿਆ
ਫੁੱਲ ਖਿੜੇ
ਜ਼ਾਹਿਰ ਚਾਰੇ ਕੂੰਟਾਂ
42.
ਸ਼ਰਾਬਖਾਨਾ : ਬਦਬੂ ਸ਼ਰਾਬ ਦੀ
ਕੰਨ ਪਾੜ ਸੰਗੀਤ
ਸਕੂਨ ਦੀਆਂ ਘੜੀਆਂ ਇਹ
43.
ਨਜ਼ਰ ਤਿਰਛੀ
ਰੜਕਦੀ ਪਿੱਠ ਪਿਛਿਓਂ
ਉਰਾਰ ਵੀ ਪਾਰ ਵੀ
44.
ਸੁੱਕੇ ਰੁੱਖ
ਨਿਪੱਤਰੀ ਕਾਇਆ
ਆਖ ਰਿਹਾ ਉਹ ਅਲਵਿਦਾ 
45.
ਸੱਤਰੰਗੀ ਪੀਂਘ
ਘੁੱਗੀ ਦੀ ਗੁਟਰਗੂੰ
ਇਕਰਾਰੀ ਕਾਦਿਰ 
46.
ਚੜ੍ਹ ਹਵਾ ਦੇ ਧੱਕੇ
ਇੱਕ ਖੰਭ ਉੱਡੇ
ਟੁੱਟਕੇ ਵੀ 
47.
ਮੋਇਆ ਪੰਖੇਰੂ
ਉੱਡਣ ਖੰਭ
ਗੋਲੀ ਦੀ ਠਾਹ 
48.
ਕੂੜੇ ਦਾ ਢੇਰ
ਫਿਰ ਉੱਗ ਖਿੜ੍ਹਿਆ
ਪੁੱਟਿਆ ਫੁੱਲ ਦਾ ਬੂਟਾ
49.
ਪਬਲਿਕ ਫ਼ੋਨ
ਪਾਸ ਖਲੋਤਾ ਮੰਗਤਾ
ਮੰਗਦਾ ਖੁਲੀ ਭਾਨ
50.
ਹਾਕ ਸੁਣੀ,ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੜਕੇ
ਬਾਹਰ ਜਾ ਡਿੱਠਾ
ਖ਼ਾਲੀ ਬੀਹੀ

ਦਲਵੀਰ ਗਿੱਲ

ਮੀਂਹ ਵਰ੍ਹੇ

01 ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਸਤੰ. 2012

Posted by in ਜੀਵਨ/Life, ਪੰਜਾਬ/Punjab, ਬਰਖਾ/Rainy Season, ਵਰਖਾ, ਸੈਮ ਬਾਜਵਾ

≈ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ

ਮੀਂਹ ਵਰ੍ਹੇ
ਖਿੜਕੀ ‘ਚੋਂ ਝਾਕਣ
ਦੋ ਗੁਲਾਬ
****

ਮੀਂਹ ਵਰ੍ਹੇ
ਕੁੜੀ ਭਿੱਜ ਗਈ 
ਛਤਰੀ ਹੇਠ
****
ਮੀਂਹ ਵਰ੍ਹੇ
ਛੱਤ ‘ਤੇ ਬੈਠੇ ਕਬੂਤਰ
ਚੋਗੇ ਦੀ ਉਡੀਕ
****
ਮੀਂਹ ਵਰ੍ਹੇ
ਤੇਰੇ ਆਉਣ ਦੀ ਉਡੀਕ
ਦਿਲ ਧੜਕੇ
****
ਮੀਂਹ ਵਰ੍ਹੇ
ਫੁੱਲ ਦਾ ਆਸਰਾ 
ਤਿਤਲੀ ਲੱਭੇ
****
ਮੀਂਹ ਵਰ੍ਹੇ
ਹੋਸਟਲ ਦੀ ਛੱਤ
ਖਾਲੀ ਖਾਲੀ

ਸੈਮ ਬਾਜਵਾ

ਟਟੀਹਰੀ

01 ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਸਤੰ. 2012

Posted by in ਕੁਦਰਤ/Nature, ਚਰਨ ਗਿੱਲ, ਪੰਛੀ, ਵਰਖਾ, ਹਾਇਬਨ/Haibun

≈ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ

ਕੱਲ ਆਥਣ ਤੋਂ ਹੋ ਰਹੀ ਕਿਣਮਿਣ ਨਾਲ ਭਿੱਜੀ ਰਾਤ .. ਪਹੁ ਅਜੇ ਫੁੱਟੀ ਨਹੀਂ …ਠੰਡੀ ਹਵਾ . . ਸਾਰੇ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਚੁੱਪੀ ਹੈ . ਕੁੱਝ ਘਰ ਅਤੇ ਰੁੱਖ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਮੰਦ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਵਿੱਚ ਧੁੰਦਲੇ ਧੁੰਦਲੇ ਦਿਸਦੇ ਹਨ .

ਤੇਜ਼ ਵਾਛੜ
ਕੰਧ ਨਾਲ ਚਿਪਕੇ ਕਚਨਾਰ ਦੇ
ਕੁਝ ਨੀਵੇਂ ਪੱਤੇ

ਡੱਡੂਆਂ ਦੀ ਟਰੈਂ ਟਰੈਂ ਵੀ ਨਾ ਜਾਣੇ ਕਿਉਂ ਗਾਇਬ ਹੈ … ਸਾਡੇ ਪਿਛਵਾੜੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਿੰਡਾ ਨਿਰੰਤਰ ਆਪਣੇ ਰਾਗ ਵਿੱਚ ਮਗਨ ਹੈ . ਕੋਈ ਵੀ ਪੰਛੀ ਅਜੇ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਚੂਕਿਆ . ਸਾਡੇ ਬਗੀਚੇ ਵਿੱਚ ਕੁਆਰ ਦੀ ਇੱਕ ਗੰਦਲ ਦੇ ਕੰਡੇ ਨਾਲ ਅਟਕੀ ਇੱਕ ਬੂੰਦ ਪਲ ਭਰ ਲਈ ਲਿਸ਼ਕ ਕੇ ਤਿਲਕ ਤੁਰੀ ਹੈ .

 

ਭਾਦੋਂ ਦੀ ਸਵੇਰ – 
ਮੀਂਹ ਦੀ ਲੈਅ ਨੂੰ ਤੋੜੇ 
ਇੱਕ ਟਟੀਹਰੀ

ਚਰਨ ਗਿੱਲ

ਤਾਰਾ

20 ਸੋਮਵਾਰ ਅਗ. 2012

Posted by in ਅਮਿਤ ਸ਼ਰਮਾ, ਕੁਦਰਤ/Nature, ਤਾਰੇ, ਵਰਖਾ, ਹਾਇਬਨ/Haibun

≈ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ

ਮਸਾਂ ਅਠ ਕੁ ਸਾਲ ਦਾ ਸੀ ਮੈਂ …ਗਰਮੀਆਂ ਚ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਰਾਤ ਛੱਤ ਤੇ ਸੌਣਾ..ਮੇਰੇ ਨਿੱਕੇ ਅਤੇ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਨਾਲ ਇਹੋ ਲੜਾਈ ਹੋਣੀ ਕੇ ਦਾਦੀ ਨਾਲ ਅੱਜ ਮੈਂ ਸੌਵਾਂਗਾ…ਫਟਾਫਟ ਰੋਟੀ ਖਾਕੇ ਮਲੱਕ ਦੇਣੇ ਮੰਜੀ ਮੱਲ ਲੈਣੀ ..ਮੈਨੂ ਸੁਆਲ ਕਰਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਆਦਤ ਹੈ ਦਾਦੀ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਇਸ ਸੁਭਾਅ ਦਾ ਪਤਾ ਸੀ .ਇੱਕ ਸੁਆਲ ਵਿਚ ਵੀ ਮੇਰੇ ਕਈ ਸੁਆਲ ਹੁੰਦੇ .ਦਾਦੀ ਨੇ ਕਦੇ ਗੁੱਸਾ ਨਾ ਕਰਨਾ ਬੱਸ ਇਹੋ ਕਹਿਣਾ ਕੇ ਇੱਕ ਇੱਕ ਕਰਕੇ ਪੁਛਿਆ ਕਰ ਮੈਂ ਭੁੱਲ ਜਾਣੀ ਹਾਂ …ਸੁਆਲ ਵੀ ਅਜੀਬ ਹੁੰਦੇ ਸੀ …ਇਹ ਤਾਰੇ ਦੁਪਹਿਰ ਵਿਚ ਕਿਥੇ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ? ਇਹ ਆਪਨੇ ਉੱਤੇ ਕਿਓਂ ਨੇ ਦਾਦੀ ? ਆਪਾਂ ਥੱਲੇ ਕਿਓਂ ਹਾਂ ਆਪਾਂ ਉੱਤੇ ਅਸਮਾਨ ਚ ਕਿਓਂ ਨਹੀ ? ਤਾਰੇ ਟੁੱਟ ਕੇ ਕਿਥੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ?.ਦਾਦੀ ਨੇ ਮੇਰੇ ਮਥੇ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣਾ ਤੇ ਕਹਿਣਾ ਕੇ ਤਾਰੇ ਜਦੋ ਟੁੱਟਦੇ ਨੇ ਤਾਂ ਬਚੇ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ..ਫੇਰ ਓਹ ਵੱਡੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਫੇਰ ਬਜੁਰਗ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਤੇ ਫੇਰ ਮੁੜ ਤਾਰੇ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਨੇ …ਹਾਲਾਂਕਿ ਸਮਝ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਸੀ ਉਦੋਂ ..ਪਰ ਮੈਂ ਅਗਲਾ ਸੁਆਲ ਏਹੋ ਪੁਛਿਆ ਕੇ ਬੀਜੀ ,ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਤਾਰਾ ਬਣ ਜਾਓਗੇ ?ਬੀਜੀ ਨੇ ਮੁਸ੍ਕੁਰਾਕੇ ਕਿਹਾ ,,ਬਿਲਕੁਲ …ਫੇਰ ਜਦੋਂ ਤੂ ਮੈਨੋ ਇੱਕ ਦਿਨ ਲਭ ਲਵੇਂਗਾ ਤਾਂ ਓਹ ਤਾਰਾ ਫੇਰ ਟੁੱਟ ਜਾਵੇਗਾ ਤੇ ਮੈਂ ਫੇਰ ਤੇਰੀ ਦਾਦੀ ਬਣ ਜਾਵਾਂਗੀ . .. ਮੈਂ ਘੁੱਟ ਕੇ ਦਾਦੀ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ ਤੇ ਹੌਲੀ ਜਿਹੇ ਕਿਹਾ ਬੀਜੀ ,ਤੁਸੀਂ ਤਾਰਾ ਨਾ ਬਣਿਓ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੀ ਰਹਿਣਾ ,ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਤੇ ਨਹੀ ਜਾਨ ਦੇਣਾ …… ਉਸ ਰਾਤ ਮੈਂ ਕਿਨਾ ਚਿਰ ਤਾਰਿਆਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ , ਦਾਦੀ ਸੌਂ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਮੈਂ ਫਿਰ ਦਾਦੀ ਨਾਲ ਲੱਗ ਕੇ ਆਪਣੀਆਂ ਅਖਾਂ ਮੀਚ ਲੀਆਂ .. ਪਲਕਾਂ ਬੰਦ ਕਰਨ ਤੇ ਵੀ ਮੈਨੂ ਤਾਰੇ ਹੀ ਦਿਸ ਰਹੇ ਸੀ …ਉਸ ਰਾਤ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀ ਲੱਗਾ ਮੈਨੂ ਕਦੋ ਨੀਂਦ ਆ ਗਈ …..ਅੱਜ ਦਾਦੀ ਨੂੰ ਸੁਰਗਵਾਸ ਹੋਏ ਲਗਭਗ ਅਠ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਨੇ …ਕਦੇ ਪਿੰਡ ਜਾਕੇ ਛੱਤ ਉੱਪਰ ਨਹੀ ਸੁੱਤਾ…..

ਹਲਕੀ ਕਿਣਮਿਣ –
ਮੇਰੀਆਂ ਸਿੱਲੀਆਂ ਪਲਕਾਂ ਅੰਦਰ 
ਇੱਕ ਟੁੱਟਿਆ ਤਾਰਾ

ਅਮਿਤ ਸ਼ਰਮਾ

ਪਿੱਤ

15 ਬੁੱਧਵਾਰ ਅਗ. 2012

Posted by in ਕੁਦਰਤ/Nature, ਚਰਨ ਗਿੱਲ, ਪਾਣੀ, ਵਰਖਾ

≈ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ

ਬੱਦਲਵਾਈ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਬਣੀ ਹੋਈ ਹੈ . ਅਚਾਨਕ ਮਿਲ ਗਿਆ ਉਹ . ..ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਬਹਤ ਬਦਲ ਗਿਆ ਸੀ . ਮੈਂ ਉਹਦਾ ਚਿਹਰਾ ਪੜ੍ਹਨ ਦਾ ਯਤਨ ਕੀਤਾ. ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਦੀਆਂ ਲਿਸ਼ਕਾਂ ਨਾਲ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਖਾਨੇ ਨਿੱਖਰੇ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੇ ਸਨ . ਐਪਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਖਾਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਜਿਵੇਂ ਉਦਾਸੀ ਜਮੀ ਬੈਠੀ ਹੋਵੇ ..ਕਹਿੰਦਾ ,’ ਮੈਂ ਤਾਂ ਖੂਬ ਮਜੇ ਨਾਲ ਜਗਤ ਤਮਾਸ਼ਾ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ …..’
ਉਹੀ ਥਾਂ . ਅੱਧੀ ਢਹੀ ਪੁਲੀ ਦੀ ਕੰਧੜੀ ਤੇ ਲੱਤਾਂ ਲਮਕਾ ਅਸੀਂ ਹੋਰ ਕੋਲ ਹੋ ਬੈਠ ਗਏ . ਛਿਪਦੇ ਦੀ ਲਾਲੀ ਨਾਲ ਗੂੜ੍ਹੇ ਰੰਗੀਨ ਵਰਤਾਰੇ ਰੂਪ ਵਟਾ ਰਹੇ ਸਨ .

ਸਾਉਣ ਦਾ ਛੜਾਕਾ
ਮੇਰੇ ਪਿੰਡੇ ਤੇ ਪਿੱਤ ਨੂੰ ਸਹਿਲਾਵੇ
ਨੁੱਚੜ ਰਿਹਾ ਪਾਣੀ

ਚਰਨ ਗਿੱਲ