Author Archives: ਰਜਿੰਦਰ ਘੁੰਮਣ

ਜੁਗਨੂੰ

27 ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਅਕਤੂ. 2012

Posted by in ਕੁਦਰਤ/Nature, ਜੁਗਨੂੰ, ਨਿਰਮਲ ਸਿੰਘ ਧੌਂਸੀ, ਰਾਤ

≈ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ

ਠੰਡ ਅੱਜ ਕੱਲ ਕਾਫੀ ਹੁੰਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ । ਤਾਪਮਾਨ ਵੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਥੱਲੇ ਡਿੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਸਵੇਰ ਵੇਲੇ ਘਾਹ ਤੇ ਕੋਰਾ ਜੰਮਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਹੈ। ਪੱਤਝੜ ਦਾ ਮੌਸਮ ਅਖੀਰਲੇ ਸਾਹ ਲੈ ਰਿਹਾ ਜਾਪਦਾ ਹੈ। ਬਹੁਤੀ ਦੇਰ ਨਹੀਂ ਜਦ ਪੱਤੇ ਡਿੱਗਨੋੰ /ਝੜਨੋੰ ਤੇ ਉੱਡਨੋੰ ਹੱਟ ਜਾਣਗੇ। ਪੱਤਿਆਂ ਦੀ ਥਾਂ ਬਰਫ਼ ਦੇ ਫੰਬੇ ਡਿੱਗਣੇ ਜਲਦੀ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਣਗੇ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਹਨੇਰਾ ਵੀ ਛੇਤੀੰ ਹੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਵਾ ਵੀ ਬੜੀ ਤੇਜ਼ ਹਨੇਰੀ ਵਾਂਗ ਦਿਨ ਰਾਤ ਵਗਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।

ਹਨੇਰੀ ਰਾਤ 
ਉੱਡਦਾ ਜਾਪੇ ਜੁਗਨੂੰ 
ਖੰਬੇ ਦੀ ਲੈਟ ´ਚ ਪੱਤਾ

ਨਿਰਮਲ ਸਿੰਘ ਧੌਂਸੀ

ਫੁੱਲ

27 ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਅਕਤੂ. 2012

Posted by in ਕੁਦਰਤ/Nature, ਜੀਵਨ/Life, ਫੁੱਲ, ਸਾਬੀ ਨਾਹਲ

≈ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ

ਮੈ ਟਾਇਗਰ ਤੇ ਸ਼ਿੰਦੀ ਬੜੇ ਗੂਹੜੇ ਯਾਰ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਸੀ ਸਾਡੇ ਵਿਚ ..ਮੈ ਦਸ ਕੁ ਵਰਿਆਂ ਦਾ ਹੋਣਾ .. ਇਕ ਕਤੂਰਾ ਲਿਆਂਦਾ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰਾ ..ਓਹ ਮਰ ਗਿਆ ਮੈ ਤੇ ਰੋਣੋ ਨਾ ਹਟਿਆ..ਓਹਨੂ ਦਬਿਆ ਉਤੇ ਕਪੜਾ ਪਾਇਆ ਦਿਲੋਂ ਦੁਖ ਨਾ ਜਾਵੇ ਓਹਦਾ ..ਫਿਰ ਇਕ ਦਿਨ ਇਕ ਹੋਰ ਕਤੂਰਾ ਚੋਰੀ ਕਰ ਲਿਆਂਦਾ ਮੈ ..ਓਹਦਾ ਨਾਮ ਰਖਿਆ ਟਾਇਗਰ ..ਓਹਦੇ ਪਿੰਡੇ ਤੇ ਧਾਰੀਆਂ ਖੜੇ ਕੰਨ ..ਬੱਸ ਖੂਹ ਨੂੰ ਜਾਣਾ ਗੋਦੀ ਚੱਕ ਲਿਜਾਣਾ ਤੇ ਲੈ ਆਉਣਾ ..ਓਹਨੇ ਸੌਣਾ ਵੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ..ਜਦ ਮਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕੇ ਕੁੱਤਾ ਨਾਲ ਸੁਆਉਂਦਾ ਦੋਹਾਂ ਦੀ ਸ਼ਾਮਤ ਆ ਗਈ ..ਓਹ ਜੁਆਨ ਤੇ ਸਮਝਦਾਰ ਬਹੁਤਾ ਹੁੰਦਾ ਗਿਆ ..ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਦੀ ਘੂਰ ਨੂ ਸਮਝਦਾ ਸੀ ..ਜਦ ਤਕ ਮਾਤਾ ਸੌਂਦੀ ਨਾ ਓਹਨੇ ਬਾਹਰ ਬੈਠੇ ਰਹਿਣਾ ਅਧੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਫੇਰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ …ਟਾਇਗਰ ਕੌੜਾ ਬਹੁਤ ਸੀ ਸਭ ਡਰਦੇ ਸੀ ਓਸ ਕੋਲੋਂ ..ਇਕ ਵਾਰੀ ਮਾਂ ਬਿਸ਼ਨੋ ਤਾਈ ਨੂੰ ਘਰ ਛਡ ਵਾਂਹਡੇ ਚਲੀ ਗਈ .ਓਹਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕੋਈ ਕਮ ਕਰ ਦਿਆਂ ਮਗਰੋਂ ..ਤਾਈ ਨੇ ਜਦ ਭਾਂਡਾ ਚੁਕਿਆ ਟਾਇਗਰ ਨੇ ਪੋਲੀ ਜਿਹੀ ਬਾਂਹ ਫੜ ਕੇ ਰਖਾ ਲਿਆ .ਓਹਦੇ ਮੰਜੇ ਲਾਗੇ ਬੈਠਾ ਰਿਹਾ ਜਦ ਤਕ ਮਾਤਾ ਨਾ ਮੁੜ ਆਈ .. ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਕਾਂ ਨਾ ਫੜਕਣ ਦੇਣਾ ਜਿਮੇਵਾਰੀ ਟਾਇਗਰ ਦੀ ..ਗਾਂ ਮਝ ਸੂਣੀ ਟਾਇਗਰ ਦਾ ਕਮ ਰਖਵਾਲੀ .ਗੋਰਾ ਵੱਛਾ ਟਾਇਗਰ ਤੇ ਮੈ ਪਾਲਿਆ ਸੀ ਨਾਮ ਰਖਿਆ ਸੀ ਸ਼ਿੰਦੀ ..ਸ਼ਿੰਦੀ ਨੂੰ ਸਭ ਨੇ ਕਹਿਣਾ ਇਹ ਵੀ ਟਾਇਗ

ਰ ਵਾਂਗ ਦੂਜਾ ਬੰਦਾ ..ਗੇੜੀ ਵਗਦੇ ਨੇ ਕਦੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਹਕ਼ਣ ਨਹੀ ਦਿਤਾ ..ਖੇਤ ਮੈ ਰੋਟੀ ਖਾਂਦੇ ਹੋਣਾ.ਤਿੰਨੇ ਇਕਠੇ ਖਾਂਦੇ ਸੀ .ਸ਼ਿੰਦੀ ਨੇ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਖਾਣੀ.ਮੈ ਪੂਣੀ ਵੱਟ ਕੇ ਦੇ ਦੇਣੀ.. ਓਹਨੇ ਮੇਰਾ ਸਿਰ ਚੱਟਦੇ ਰਹਿਣਾ ..ਮੈ ਓਹਦਾ ਸਿਰ ਪਲੋਸਦੇ ਰਹਿਣਾ ਓਹਨੇ ਅਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਲੈਣੀਆ .ਸਾਡੀ ਯਾਰੀ ਟੁੱਟ ਗਈ .. ਸ਼ਿੰਦੀ ਸੱਪ ਲੜ ਕੇ ਮਰ ਗਿਆ ..ਟਾਇਗਰ ਨੂੰ ਮਾਂ ਨੇ ਦੋ ਕੁ ਵਾਰ ਝਿੜਕ ਦਿਤਾ ਓਹ ਘਰ ਸ਼ਡ ਕੇ ਚਲਾ ਗਿਆ

ਅੱਜ ਪੁਰਾਣੀ ਡਾਇਰੀ ਚੁੱਕੀ ..ਇਕ ਪੰਨੇ ਤੇ ਟਾਇਗਰ ਤੇ ਸ਼ਿੰਦੀ ਦਾ ਵੀ ਜ਼ਿਕਰ ਸੀ

ਝਾੜੀ ਜਿਲਦ
ਪੀਲੇ ਹੋਏ ਵਰਕੇ
ਸੁੱਕਿਆ ਫੁੱਲ

ਸਾਬੀ ਨਾਹਲ

ਚੰਦਰਮਾ

27 ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਅਕਤੂ. 2012

Posted by in ਕੁਦਰਤ/Nature, ਚੰਨ, ਮਨਦੀਪ ਮਾਨ

≈ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ

ਰਾਤੀਂ ਦੂਸਰਾ ਪਹਿਰ 
ਕਿੰਨਾ ਉੱਚਾ ਹਾਏ!ਕਿੰਨਾ ਕੱਲਾ 
ਪੂਰਾ ਚੰਦਰਮਾ 

आधी रात
कितना ऊँचा हाए!कितना अकेला
पूरा चाँद

midnight
so high ah!so lonely
full moon

ਮਨਦੀਪ ਮਾਨ

ਸੁਆਣੀਆਂ

27 ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਅਕਤੂ. 2012

Posted by in ਕੁਦਰਤ/Nature, ਜੀਵਨ/Life, ਤਾਰੇ, ਦਰਬਾਰਾ ਸਿੰਘ

≈ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ

ਇੱਕ ਇੱਕ ਤਾਰਾ ਚੜੇ
ਸੰਧਿਆ ਵੇਲੇ ਸੁਆਣੀਆਂ ਰੁੱਝੀਆਂ
ਦੀਵਾ ਬੱਤੀ ਕਰਨ
****
ਦੀਵੇ ਲਾਓਂਦੀਆਂ
ਤਾਰਿਆਂ ਵੇਲਾ ਸੁਆਣੀਆਂ
ਘਰ ਜਗਮਗਾਓਂਦੀਆਂ

ਦਰਬਾਰਾ ਸਿੰਘ

ਅਮਰੂਦ

27 ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਅਕਤੂ. 2012

Posted by in ਕੁਦਰਤ/Nature, ਜੀਵਨ/Life, ਫਲ, ਸਾਬੀ ਨਾਹਲ

≈ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ

ਪਿੰਡੋ ਜਦ ਵੀ ਖੂਹ ( ਡੇਰੇ ) ਨੂੰ ਜਾਣਾ ਰਸਤੇ ਚ ਅਮਰੂਦਾਂ ਵਾਲਾ ਘਰ ਆਉਂਦਾ ਸੀ.. .ਵੇਹਿੜੇ ਦੀ ਚਾਰ ਦੀਵਾਰੀ ਏਡੀ ਕੁ ਕਿ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠੇ ਬੰਦੇ ਦਾ ਸਿਰ ਦਿਸ ਪੈਣਾ…ਤੇ ਓਹ ਵੀ ਕਈ ਥਾਵਾਂ ਤੋਂ ਢਠੀ ਹੋਈ ..ਚੋਰੀ ਤੋੜਨ ਦਾ ਦਾਅ ਨਾ ਲਗਣਾ..ਭਾਬੀ ਦਾ ਮੰਜਾ ਸਦਾ ਅਮਰੂਦਾਂ ਥੱਲੇ ..ਭਾਬੀ ਸੀ ਤੇ ਸਾਡੀ ਮਾਂ ਦੀ ਹਾਨਣ ਪਰ ਸਾਡੀ ਪੀੜੀ ਉਚੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਡੈਡ ਦੇ ਹਾਣੀ -ਪ੍ਰਵਾਣੀ ਮੇਰੇ ਭਰਾ ਹੀ ਲਗਦੇ ਸੀ ..ਇਕ ਦਿਨ ਭਾਬੀ ਬੀਮਾਰ ਹੋ ਤੇ ਗਈ ਸਾਰਾ ਟੱਬਰ ਹਸਪਤਾਲ …ਸਾਨੂੰ ਤੇ ਚਾਹ ਚੜ ਗਿਆ. .

ਇਕ ਲੰਮੀ ਜਿਹੀ ਤੇ ਪਤਲੀ ਜਿਹੀ ਕੁੜੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ .. ਉਸ ਜਦ ਵੀ ਰਾਹ ਗਲੀ ਟਕਰਨਾ ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਨ ਵਧ ਜਾਣੀ ..ਸੋਹਣੀ ਬਹੁਤ ਸੀ.. ਤੇ ਲਗਦੀ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੀ ਸੀ ..ਓਹ ਤੇ ਸ਼ਰਮਾਕਲ ਹੈ ਹੀ ਸੀ ਤੇ ਹੌਸਲਾ ਮੇਰੇ ਵਿਚ ਵੀ ਏਨਾ ਨਹੀ ਸੀ ਕੇ ਓਸਨੂੰ ਬੁਲਾ ਵੀ ਲੈਂਦਾ..ਦੂਰੋਂ ਤੇ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਰਹਿਣਾ ਜਦ ਲਾਗੇ ਆਉਣਾ ਤੇ ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਕੇ ਲੰਘ ਜਾਣਾ ..ਇਹ ਸਿਲਸਲਾ ਚਿਰਾਂ ਦਾ ਚਲਦਾ ਸੀ …ਖੈਰ ..ਭਾਦੋਂ ਦਾ ਸ਼ਰਾਟਾ ਪੈ ਕੇ ਹਟਿਆ ਤੇ ਹੁਮਸ ਜਿਹੇ ਵਿਚ ਮੈ ਭਾਬੀ ਦੇ ਘਰ ਵੱਲ ਭਜਿਆ ..ਜਦ ਅਮਰੂਦਾਂ ਵਾਲੇ ਵੇਹਿੜੇ ਪਹੁੰਚਿਆ ਸਾਹਮਣੇ ਓਹੀ ਸੋਹਣੀ ..ਮੇਰੇ ਪੈਰ ਠਿਠਕ ਗਏ …ਛਾਤੀ ਚ ਦਿਲ ਇੰਜ ਉਛਲੇ ਜਿਵੇਂ ਬਾਹਰ ਡਿੱਗ ਪੈਣਾ ..ਉਸ ਨਜ਼ਰ ਮਿਲਾ ਕੇ ਹਲਕੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਨਾਲ ਨੀਵੀ ਪਾ ਲਈ—

ਝੁਕੀਆਂ ਪਲਕਾਂ
ਚੁਨੀ ਵਿਚ ਬਨ੍ਹੇ ਅਮਰੂਦ
ਲੁਕੋਵੇ ਮੁੜ੍ਹਕਾ

ਸਾਬੀ ਨਾਹਲ

ਮਹਿੰਦੀ

27 ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਅਕਤੂ. 2012

Posted by in ਕੁਦਰਤ/Nature, ਜੀਵਨ/Life, ਮਨਦੀਪ ਮਾਨ

≈ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ

ਮਹਿੰਦੀ ਦਾ ਸ਼ਗੁਨ 
ਭਰ ਅਖਾਂ ਅਮੜੀ ਚੁੰਮਿਆ 
ਲਾਡੋ ਦਾ ਮਥਾ

मेहंदी का शगुन
भर नयन अम्मा चूमे
लाडो का माथा

mehandi ceremony
with moist eyes the mother
kisses daughters forehead

ਮਨਦੀਪ ਮਾਨ